Zwolnienie chorobowe nie chroni cię w Danii przed utratą pracy. Musisz jednak wiedzieć, że pracodawca potrzebuje uzasadnionego powodu, aby zakończyć kontrakt, dlatego nie podpisuj wypowiedzenia bez dokładnego sprawdzenia przepisów.
W Danii można zwolnić pracownika w okresie jego choroby. Jeżeli zostałeś zwolniony w czasie przebywania na zwolnieniu lekarskim, wypowiedzenie musi być uzasadnione merytorycznie. Co do zasady nie można zostać zwolnionym wyłącznie z powodu choroby. Muszą zostać spełnione pewne warunki, aby pracodawca mógł zakończyć kontrakt pracownika podczas jego zwolnienia chorobowego.
W przypadku, jeśli grozi ci zwolnienie lub uważasz, że możesz zostać zwolniony bez ważnego uzasadnienia, dobrze jest się skontaktować z przedstawicielem związków zawodowych.
Warunki zwolnienia w czasie choroby
Często zasady zwolnienia podczas choroby określa układ zbiorowy, na mocy którego jesteś zatrudniony. W niektórych układach zbiorowych zostało uzgodnione, że będziesz chroniony przed zwolnieniem przez pewien okres choroby. Ważne zatem, aby przeczytać dokładnie umowę o pracę i sprawdzić, czy i jaki układ zbiorowy obowiązuje w Twoim przedsiębiorstwie.
Aby pracodawca mógł Cię zwolnić w czasie zwolnienia lekarskiego, muszą zostać spełnione następujące warunki:
– Długo przebywałeś na zwolnieniu lekarskim (prawo nie definiuje tego okresu, rozpatruje się to indywidualnie).
– Nie ma bezpośredniej perspektywy, abyś w najbliższej przyszłości wznowił pracę. Obowiązują tu różne zasady, w zależności od tego, jak długo jesteś zatrudniony w firmie.
– Twoje zwolnienie lekarskie oznacza, że Twój pracodawca ma trudności z wykonaniem zleceń.
Możesz zostać zwolniony także wtedy, gdy chorowałeś przez 120 dni w okresie 12 miesięcy. Nie dotyczy to jednak nigdy urzędników państwowych.
Jeśli firma musi zredukować personel ze względu na mniejsza liczbę zleceń, to nie możesz być pierwszym w kolejce do zwolnienia wyłącznie ze względu na chorobę.
Ciąża lub niepełnosprawność
Twój pracodawca może Cię zwolnić w czasie Twojej choroby. Jeżeli jednak Twoja nieobecność w pracy jest spowodowana ciążą, chorobą przewlekłą lub niepełnosprawnością, rozwiązanie umowy o pracę musi mieć merytoryczne uzasadnienie.
Jeśli jesteś osobą niepełnosprawną lub przewlekle chorą, pracodawca ma obowiązek dołożyć wszelkich starań, aby umożliwić Ci wykonywanie pracy. Można tego dokonać na przykład poprzez skrócenie czasu pracy lub udostępnienie pomocy w miejscu pracy. Powinny się odbyć rozmowy na ten temat, z których pracodawca powinien sporządzić raporty.
Jeśli zostaniesz zwolniony z powodu choroby, przy spełnieniu przesłanek, ale okaże się, że przyczyną zwolnienia była ciąża, masz prawo do przywrócenia do pracy lub odszkodowania.
Nie podpisuj od razu
W przypadku otrzymania wypowiedzenia z pracy na skutek choroby, ważne jest, abyś nie zaakceptował automatycznie uzasadnienia podanego przez pracodawcę. Nie masz obowiązku podpisać od razu dokumentu z decyzją o zwolnieniu. Przed podpisaniem wypowiedzenia przeczytaj dokładnie jego uzasadnienie. Zwolnienie musi spełniać warunki określone powyżej, a jego uzasadnienie musi być merytoryczne.
W chwili, gdy podpisujesz wypowiedzenie, zamykasz sobie drogę do otrzymania ewentualnego odszkodowania za niesłuszne zwolnienie.
Jeżeli Twoje zwolnienie jest uzasadnione, przysługuje Ci zasiłek chorobowy od gminy do czasu wyzdrowienia w czasie, kiedy nie będziesz już otrzymywać wynagrodzenia, to znaczy wtedy, gdy skończy się ustalony uprzednio okres wypowiedzenia.
Okres wypowiedzenia
W przypadku pracowników etatowych zwolnienie z pracy powinno się odbyć z zachowaniem co najmniej dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Na okresie próbnym zwykle nie obowiązuje okres wypowiedzenia.
Okres wypowiedzenia jest najczęściej ustalany na podstawie umowy o pracę. Nie może być niezgodny z Ustawą o pracownikach etatowych oraz obowiązującym w firmie układem zbiorowym
W przypadku pracowników objętych układem zbiorowym okres wypowiedzenia różni się w zależności od branży.
Generalnie w przypadku zwolnienia pracownikom etatowym przysługuje:
– miesiąc wypowiedzenia w pierwszym półroczu zatrudnienia;
– 3 miesiące wypowiedzenia po 6 miesiącach zatrudnienia i o miesiąc więcej na każdy 3 rok pracy u pracodawcy, do maksymalnie 6 miesięcy wypowiedzenia.
Pracownicy etatowi, którzy byli zatrudnieni na stałe u jednego pracodawcy przez 12 lub 17 lat, są uprawnieni do uzyskania odprawy w wysokości odpowiednio miesięcznego lub trzymiesięcznego wynagrodzenia zgodnie z Ustawą o pracownikach etatowych.
Pracownicy mogą zaskarżyć wypowiedzenie do sądu, jeśli uznają je za nieuzasadnione.
